Bulimia to napady obżarstwa, które kończą się wyrzutami sumienia i próbą usunięcia pożywienia, które zostało przyjęte. Jest to choroba, która jest bardzo trudna do zauważenia przez najbliższych. Jak wygląda choroba i na czym polega leczenie bulimii?
Objawy bulimii
Na pierwszy rzut oka objawy bulimii mogą być niedostrzegalne. Chore osoby dbają o prawidłową wagę, a napady obżarstwa starannie ukrywają przed rodziną i przyjaciółmi.
Osoba chora do uczty najczęściej zasiada gdy nikogo nie ma w domu lub w nocy, gdy wszyscy śpią. Wtedy w ciągu kilku godzin potrafi zjeść kilka tysięcy kalorii. Po uczcie najczęściej czuje wstyd i wyrzuty sumienia. Obwinia się, że jest słaba, nie umie się kontrolować. Takie epizody mogą powtarzać się nawet kilka razy w tygodniu.
Chcąc uniknąć zwiększenia wagi chorzy na bulimię prowokują wymioty, używają środków przeczyszczających, moczopędnych, katują się drakońskimi dietami oraz ćwiczeniami. Niestety nie są w stanie zapanować nad odruchami i po krótkim czasie dochodzi do powtórzenia schematu.
Leczenie bulimii
Skutki bulimii są bardzo obciążające dla całego organizmu. Układ pokarmowy, krwionośny, uszkodzone szkliwo, skóra rąk czy problemy z regularną miesiączką lub płodnością to skutki bulimii, z którymi musi zmierzyć się chora osoba.
Skutki bulimii to nie tylko wyniszczenie całego organizmu. Bardzo często problemem jest utrata kontroli nad własnym życiem. Zajadanie problemów, a nie podejmowanie wyzwań jest przyczyną braku pewności siebie i niskiej samooceny. Chory wpada w błędne koło, z którego samodzielnie nie jest w stanie się wyrwać. Niezbędna jest zintegrowana pomoc lekarza, psychiatry, dietetyka, a przede wszystkim rodziny i przyjaciół.
Leczenie bulimii polega przede wszystkim na długotrwałej terapii, na której chora osoba powoli odzyskuje kontrolę nad życiem dzięki nauce jedzenia. Z pomocą lekarza, psychologa i dietetyka chory uczy się nowego podejścia do jedzenia oraz radzenia sobie z codziennym życiem.
Kilka małych posiłków dziennie zmniejsza ryzyko wywołania wymiotów. Pacjent przez godzinę po posiłku jest obserwowany i nie może wyjść do toalety. Jednocześnie prowadzona jest psychoterapia, na której lekarz stara się dojść do źródła problemu oraz pomóc w jego rozwiązaniu.
Osoba chora na bulimię nie boryka się wyłącznie z problemami odżywiania. Bardzo często musi zmierzyć się z depresją, zaburzeniami lękowymi, czy strachem. Zintegrowane leczenie ma na celu nauczenie chorego żyć bez zajadania strachu i trudnych momentów w życiu, które zdarzają się każdemu z nas.